FALKO-Słoje inkubator ikry idealne do inkubacji wszystkich gatunków ryb, niezawodność i łatwy dostęp do ikry, szklana konstrukcja zapewnia przejrzystość , łatwą dezynfekcję. Rozwiązanie ruchu wody powoduje równomierne obracanie ikry co powoduje większą wydajność wylęgu. Pojemność słoja w granicach 6 litrów ikry. Możliwość zamówienia pojedynczych FALKO-Słoi lub całego zestawu inkubacyjnego w skład, którego wchodzi 10 słoi wraz z basenem podchowowym. 
Również wykonujemy wylęgarnie od A do Z jak również obiegi zamknięte oraz baseny do podchowu ryb.

W załączniku opinia opinia na temat możliwości zastosowania aparatów inkubacyjnych typu fsj-6 firmy gospodarstwo rybackie falko andrzej falkowski fish farm production.

Dążyć do rozmnażania ryb, w sposób w pełni kontrolowany należy też z innych powodów. Opanowanie takiej technologii produkcji pozwala łatwo łączyć pary tarłowe w dowolny sposób. Dysponując własnym stadem tarłowym, nie tylko uniezależniamy się od odłowu tarlaków z wód otwartych, lecz także możemy skuteczniej troszczyć się o środowisko. Posiadanie poznakowanych tarlaków pochodzących z różnych populacji umożliwia dbanie o jeden z ekologicznych celów zarybień, jakim powinna być nie tylko ochrona gatunku, ale również ochrona konkretnych populacji. Ich mieszanie jest zagrożeniem, o którym często się zapomina. Tymczasem wprowadzanie ryb pochodzących z innych wód nie jest obojętne, lecz niesie za sobą negatywne skutki dla środowiska. Unikalna, wykształcona w drodze doboru pula genów danej populacji z powodu wprowadzania obcych genów ulega zmianie, a co za tym idzie niszczona jest bioróżnorodność na poziomie genetycznym.

Istnieje możliwość pozyskania tarlaków zarówno z hodowli stawowych (prowadzonych w stawach typu karpiowego), jak również odłowienia ich z wód otwartych. W obu przypadkach odłów zaleca się przeprowadzać podczas trwania sezonu reprodukcyjnego, kiedy woda osiągnie temperaturę około 17-18°C. Sugerowanymi narzędziami do połowu tarlaków są agregat prądotwórczy i narzędzia pułapkowe (żaki), gdyż ryby odłowione w ten sposób charakteryzują się najmniejszą ilością uszkodzeń. Wszystkie manipulacje na tarlakach należy prowadzić z zachowaniem szczególnej ostrożności, a transport rozpocząć natychmiast po odłowie ryb i skrócić go do niezbędnego minimum (rozpocząć tuż po załadunku).

Planując transport warto pamiętać o tym, że wielkość ryb wpływa na zużycie tlenu (1 kg ryb mniejszych zużywa więcej tlenu niż 1 kg ryb większych). Ponadto na konsumpcję tlenu wpływa dojrzałość płciowa (tarlaki mają większe zapotrzebowanie na tlen niż osobniki niedojrzałe tej samej wielkości), a także wypełnienie przewodu pokarmowego. Ryby powinny mieć puste przewody pokarmowe (tych o długości powyżej 20 cm nie powinniśmy żywić przez 72 godziny), czego nie da się kontrolować w przypadku pozyskiwania tarlaków z wód otwartych bądź bezpośrednio ze stawów ziemnych. Powinniśmy to uwzględnić, zmniejszając zagęszczenie ryb. Przewożąc ryby w workach, należy je umieścić w pozycji poziomej. Ponieważ przy tym rodzaju transportu ryby dysponują ograniczoną ilością tlenu, dostarczonego przed zawiązaniem worka, to dłuższy przewóz wiąże się z koniecznością wymiany tlenu i wody. Przy pierwszych objawach zaniepokojenia i słabnięcia ryb, a także po 16 godzinach transportu wymienić należy około 1 objętości wody, a także cały tlen. Jeżeli dla danego gatunku nie wyznaczono norm transportowych, to można zastosować normy przewidziane dla blisko spokrewnionego gatunku.

W wylęgarni należy dokonać selekcji ryb pod względem ich przydatności do tarła. Tarlaki powinny charakteryzować się dobrą kondycją oraz brakiem uszkodzeń powłok ciała. Nie zaleca się używania ryb młodszych niż 3-letnie (3+), a jeszcze korzystniej będzie, jeśli samice osiągną wiek 5+ i masę powyżej 200 g. Samice przeznaczane do tarła powinny mieć silnie zaokrąglone powłoki brzuszne, a ich przydatność do rozrodu zaleca się dodatkowo skontrolować przy pomocy cewnika. Ryby należy rozdzielić według płci, a następnie samice i samce umieścić w oddzielnych zbiornikach. W przypadku tarlaków nie powinno ono przekraczać 20 kg/1 m³.
Zbiorniki w których przetrzymujemy ryby przed kontrolowanym tarłem, muszą być wyposażone w elementy dające możliwość regulowania kilku parametrów. Długość dnia świetlnego należy ustalić na 16 godzin (16h L:8h D), a ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie nie powinna spadać poniżej 6 ppm (jego stężenie powinno być kontrolowane minimum dwukrotnie w ciągu doby), co zapewni dodatkowe napowietrzanie wody. Temperatura w jakiej przetrzymywane są tarlaki przed stymulacją hormonalną, powinna wynosić 17°C. Jeżeli transport prowadzony był w temperaturach różniących się o ponad 2°C od wymaganych, to należy przeprowadzić aklimację ryb, stosując się do zasady, iż zmiany temperatury wody nie powinny przebiegać w tempie szybszym niż 1°C na godzinę.

W trakcie prowadzenia inkubacji ikry powinno się stosować system pracujący w zamkniętym lub częściowo otwartym obiegu wody, wyposażony w aparaty inkubacyjne. W tym wypadku najlepiej sprawują się FALKO-Słoje inkubatory ikry z bardzo pozytywną opinią Instytutu Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie . W skład systemu, oprócz aparatów, powinien wchodzić górny zbiornik retencyjny, wyposażony w urządzenia natleniające i utrzymujące wymaganą temperaturę wody. Oprócz elementu grzewczego w zbiorniku tym musi znajdować się czujnik temperatury podłączony do termoregulatora. Termoregulator ma za zadanie umożliwiać sterowanie temperaturą w zakresie od 15°C do 30°C z dokładnością do ± 0,1°C. Urządzenie natleniające znajdujące się w górnym zbiorniku retencyjnym powinno zapewniać natlenienie na poziomie nie niższym niż 80%. Odpowiednio natleniona i podgrzana do żądanej temperatury woda wypływa grawitacyjnie z górnego zbiornika i zasila aparaty inkubacyjne. Przepływ wody odbywa się w omawianych słojach od dołu ku górze, a jego wielkość jest regulowana przy pomocy zaworów. Ze słojów woda odpływa do dolnego zbiornika retencyjnego poprzez odbieralnik, który może pełnić również funkcję podchowalnika larw.. Przepływ wody z dolnego do górnego zbiornika retencyjnego wymuszany jest przy pomocy pompy, a woda przepływa przez elementy systemu jej oczyszczania: filtr mechaniczny i sterylizator UV lub szczególnie polecany HydroFLOW. W układzie powinny być też zamontowane dwa przelewy awaryjne, którymi może zostać odprowadzony nadmiar wody z górnego i dolnego zbiornika retencyjnego.